Yanılsamalar Kitabı

Paul Auster'ın okuduğum 2. kitabı. Birbirine çok benzer özellikleri var. Gördüğüm kadarıyla yazar, aynı Sabahattin Ali ve Zweig romanlarında olduğu gibi hikaye içinde hikaye oluşturuyor, sonunda da bunları birbirine bağlıyor. Ancak bu bağlayış ve senaryo inanılmaz bir işçilikte yapılmış.

Kitabın bir bölümünde profesörün hakkında kitap yazdığı Hector'un sessiz filmini anlattığı bir bölüm var. Bu bölüm edebiyat tarihinin belki de en yaratıcı en gerçekçi ve hayal edilebilir tasviridir. Okuduktan sonra o hayali filmi sanki gerçekten sinemada seyretmişim gibi gözlerimi kapadım. Düşündüm uzun süre. Bu adamın yazdıkları sanırım sihirli dedim. Sonra tekrar okudum. Kelimeler normaldi. Ama bu normal kelimeleri çok büyük bir ustadan başkası yan yana getirip sihirli hale getirebilirdi. İlk okuduğum kitabı Görünmeyen'le vazgeçmek üzere olduğum yazar meğerse ustaların ustasıymış.

Okumadıysanız hemen okuyun derim.

Kitaptan birkaç güzel alıntı:


Sana bir kez ihanet edeni affedersen seni yine kullanır; çünkü ihanet bir ruh hali değil, karakterin dökülüş biçimidir...

Hayatını kurtarmak istiyorsan önce onu mahvetmenin eşiğine gelmelisin...

''Bir insanı neden sevdiğiniz sorusuna cevap bulamıyorsanız,
Onu gerçekten seviyorsunuzdur...''

''Sizi tatlı kılacak kadar mutluluğunuz olsun, güçlü kılacak kadar acınız ve sizi kullanmalarına fırsat vermeyecek kadar umudunuz...''

''...unutma:
ciddiye al ama kapılma.
dalga geç ama kırma.
sahip ol bu hayatta, asla ait olma...''

Hayatın en hüzünlü anı, deli gibi sevdiğin insanın buna değmediğini gördüğün andır. Ve en büyük kaybın ona harcadığın zamandır..

''İnsanlar asla söyledikleri kadar meşgul değillerdir. İnsanların öncelikleri vardır. Ve bazen sıra sana gelmez...''

Neden mutsuzsun..? dedi. Mutsuz değil, beceriksizim dedim. Sizin gibi, mutlu olduğumu sanmayı beceremiyorum. Hepsi bu...