Zamanla elime bulaşan yapışkan yalnızlığın,
Gözlerime yakışan hüznümle denk,
Ufkabakan şarkılarda sarılmayı unutmuş başıboş iki sevgiliydik biz.
Rakı kadehimizde, hep mavi balıklar yüzerdi
Denizimiz mavimizdi, gökyüzümüz gözlerimiz.
Son güneş battıktan sonra ne denizim kaldı, ne balıklar, ne gökyüzü
Mavi, ayaklarıma bağlanmış bir ağırlık denizin dibinde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder