Bütün zamanların kahramanı olan bir insanın hikayesidir bu. O hem herkes hem de hiç kimsedir. Dünyadan alacağını tahsil etmeye gelmiştir. Çünkü, Tanrı dahil herkesin ona borcu vardır. Vebaline girilen tüyü bitmedik yetim işte odur. Kadim zamanlardan beri hakkı yendiğine göre, sonlu ama sınırsız bir evrenin engin ve derin merkezi olarak insan olmanın, “olmasa da olur” halini icrâ etmesinde hiçbir sakınca yoktur. Romantik bir insafsızlığın bakir tacizcisi olmak sonuna kadar hakkıdır. Sıradanlığın üst insanıdır o. Asiliğiyle asilleşememesi umrunda bile değildir. Onun umrunda olan tek şey, sadece ve sadece kendini algılamak, kendi küçük âlemine sığan kainatı kabul etmektir. Çünkü bilmektedir ki, gerçek bilgelik de zaten budur.
Evet tanıtım süslü, cümleler efsane ama bu kitap yazarın en vasat kitabı. Bir önceki kitapta anlatılan İdris bu kitapta daha da farklılaşmış sanki. İnsanoğlunun standart özelliklerine sahip bu kahraman aklınıza gelebilecek bütün kepazelikleri yapan kaypak ve akıl yoksunu birisi. Ancak laf dokundurmak için efendi hazretleri olarak bahsediliyor kitap boyunca.
Kitabın en düzgün karakteri Efgan Bakara. Sonunda güzel kızı da o kapıyor o ayrı. Kitap patchwork gibi desem yeterli bir tanımlama olur sanırım. Tam hikaye akıcılığa başladı burdan tutturdu mu sonuna kadar diyorsun ki birden abuk subuk bir biçimde yoldan çıkıyor.
Bu kitapta da Amat'ta olduğu gibi İhsan karakteri bulunmuyor. Kitaptaki ilginç noktalardan biri ise dokuz "tokuz" dört "tört" ve yirmi "yigirmi" olarak yazılmış. Bunun nedeni nedir anlayamadım. Araştıracağım. :)
Seriyi bu kitapla tamamladım. Bu 7 kitap arasında en iyiden vasata bir sıralama yapacak olursam:
1-Amat
2-Puslu Kıtalar Atlası
3-Suskunlar
4-Efrasiyab'ın Hikayeleri
5-Kitabü-l Hiyel
6-Yedinci Gün
7-Galiz Kahraman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder