Her günün aynı olduğunu, aynı düzenin süregeldiğini düşündüğümüz zamanlar bu zamanlar. Sahildeki banklar boş duruyor, aşıklar bu dünyayı terk edeli çok oldu çünkü.
Ve yaşlılar için çok tehlikeli bu dünya.
İstediğimiz birçok şeyi yapamadığımız için ara sıra sıra yoldan çıkmalarımız,
Doymamış ruhlarımızın açlığıyla sarhoş fantazilerimiz var.
Bunca zaman yaşadıktan sonra bazı gerçekleri acı biçimde görmenin hüznü esiyor ılık ılık,
Sonbaharın ilk soğuk rüzgarlarında arkasından ağlanan bir yaz gibi.
Arabanın camlarına vuran yağmur tanelerinin sesleri, derinden çalan parçamıza eşlik ettiğinde
Biz başka dünyanın insanlarıyız demek geliyor içimden.
Gitmemiz gerek, nereye ve nasıl olduğunu hiç düşünmeden..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder